Sanat Kumara

voor Lanello

Een lange tijd geleden
Op een verre ster
Kwam een vooraanstaande raad
In een plechtige zitting bijeen.

De vraag woog zwaar
In ieder's gedachten
't Was het lot van de aarde,
Wat te doen met 't mensdom.

De planeet ging gebukt
Onder onenigheid en bittere strijd
De mensheid was
De doelstelling van het leven kwijt.

Men bewoog zich nu voort
Op handen en voeten
In hun ogen en zielen
Scheen God's grootse licht niet meer.

"De aarde moet worden opgelost"
Was 't vonnis van de kosmische raad
"Haar energie moet teruggekeert
Naar de oorspronkelijke staat".

Ik, Sanat Kumara
Stond op uit mijn stoel
En riep een Mogelijkheid aan
in een voorstel aan alle aanwezigen:

"Laat ons hen een kans geven
En mischien na verloop van tijd
Zullen deze mensen zich herinneren
Dat ze ooit goddelijk waren.

"Ik zal hen het voorbeeld geven
Ik zal het front vormen
En barmhartigheid naar de Aarde brengen
Als U van gedachten verandert".

"Mijn zoon," zei een ouderling
"Je kent de wet goed-
Je zal aan aarde gebonden zijn
tot je manschappen groeien.

Om de mensheid terug te winnen
Moet de vlam in je hart
Hen inspireren tot liefde
En de vrijheid's-ster te worden.

"Dit is een verse start
Voor mensheid's kinderen
Bij uw gratie veroorloven we hen
Een nieuw goddelijk plan."

Uit dankbaarheid knielde ik
Voor de Grote Witte Troon
Waar de Naamloze mij zegende
Wijl ik op weg naar huis ging.

"Mijn zoon, ze zullen je
de Oude der Dagen noemen
En glorie en lof aan je
Grote Geest toezwaaien.

Overal in het heelal sta je bekent
Om je eeuwige jeugd
Moge je Woord nu voorgaan
Als een bron van waarachtigheidheid.

Ik zalf je met de Geest,
de IK BEN DAT IK BEN,
De ark des verbonds,
En het opgenomen Lam

Op mijn schouders viel
Een mantel van licht,
Kracht, glorie en eer
Liefde, wijsheid en macht.

Ik zei de raad vaarwel
En keerde terug naar mijn ster
Waar schone Venus me opwachtte
Met de Heilige Kumaras.

Gevleugelde boodschappers hadden de
beslissing van de kosmische raad aangekondigd:
Dat aarde was nu
Een nieuwe dispensatie vergund.

Onze dochter Meta
verwelkomde me met een kus.
" Vader, we zijn dankbaar," zei ze
"Voor je moed en vertrouwen."

Alhoewel we ons die nacht amuseerden
tijdens een grandioos, formeel bal
Waren onze harten bezwaard
Met een mate van smart.

De pijn van de scheiding
kon niet worden verborgen
Als we aan de geliefden dachten
Die we zouden moeten missen.

Het zou een eeuwigheid duren
Eer we elkaar weer zouden ontmoeten
Onze missie volbracht
Onze overwinning nabij.

De ochtend schemering kwam over ons
Als een vredige deken,
Onze tweeling ster twinkelde zachtjes
Met een hemelse belofte van hernieuwde hoop.

Toen keek ik naar de bergen
en tot mijn verbazing
Ving mijn oog een nabij zwevende
Spiraal van licht op.

"t Waren de zielen van mijn kinderen-
Honderd-vier-en-veertig-duizend
Zij benaderden ons paleis
Met vreugdevol medeleven

Het lied der broederschap,
Dat beneden weerklonk:
De Solstitium's Ode aan Vreugde
Resoneert nog steeds in deze valleien.

Zij bereikten ons balkon,
Stopten, keken op,
En traden voort om mij aan te spreken,
Onder purperen hemel.

Ik zag in hun leider
Mijn geliefde zoon
Wiens trouwe standvastigheid
Door niemand werd geevenaard.

"Onze Vader," zei hij,
"We hebben uw benarde toestand gehoord
We zullen U niet afvallen,
We zullen voor het goede doel vechten.

"We zullen de weg vrij maken
We zullen voor de vlam zorgen
We zullen liefde en licht verspreiden
We zullen spreken in Uw naam.

"We zullen aan Uw zijde staan
Als U de strijd in gaat
Wij zullen als eersten naar de Aarde gaan
Om het kwaad op afstand te houden."

Hun liefde was zo dierbaar
Hun dienstbaarheid van zo'n zeldzame aard
Hun leven-gevende gebed
Liet ons sprakeloos.

Deze honderd-vier-en-veertig-duizend,
Mijn dame en ik
huilden tezamen uit vreugde;
Terwijl engelen-legioenen ons bijstonden.

Daarop benoemde ik vanuit deze groep
Een honderd-en-vier-en-veertig
Tot onze voorbodes
In dit niet eerder verhaalde heldendicht.

De sluier was nu dichtgetrokken
De hemelse wereld was achter gelaten
Met lichamen van vlees
Werden ze door de mensheid in het leven gebracht

Noch kasteel noch palijs
werd hun aadse behuizing
Maar keten, holen en hutten,
Met nederige, uit steen gebeitelde haarden.

Zij werden sterk en groeiden op
In de gewoonten van hun verwanten
Maar in hun ziel waren ze vaak bewogen
Door een verlangen om dit bestaan te overtreffen.

't Was een diepe innerlijke herinnering
Die niet kon uitgevaagd
Van een prachtige stad
Dat nu hun bestemming zou worden.

De dag kwam waarop zij vertrokken-
Vrienden en familie achterlatend,
Om hun vleugels uit te slaan
Op zoek naar heilige grond.

Met harten vol vuur,
Gingen zij voort, dag en nacht,
Met slechts hun intuitie om hen
naar de afgesproken plaats te leiden.

Vanuit alle winstreken
Arriveerden deze pelgrims,
Machtige spirituele strijders,
Land, zee en lucht doorkruisend.

De Zee van Gobi was
De toegewezen plaats
Voor deze mannen om hun
Sublieme voornemen te verwezenlijken.

De pelgrims hadden hun
laatste bestemming bereikt
Toen een van hen naar voren trad
Om van een visie te spreken:

Het is aan ons om
Een schitterende witte stad te bouwen
't zal ons aan Venus herinneren
En de goddelijke architecten.

"Op een weelderig, groen eiland
Zeven tempels, onze prestatie,
concentreerden 't heilige vuur
in retraites van alabaster.

"Een mooie brug
Is onze eerste project
Waar men kan gaan over
saffier-blauwe wateren.

Gevormd van zuiver wit marmer,
Ingelegd met het fijnste goud,
Begrensd door lieve cherubijnen,
Gebeeldhouwde gedachtenissen van een vroegere tijd

In het zweet des aanschijns
De taak beginnend
Vervoerden zij rotsen, stenen en metaal;
Negen honderd jaar ging voorbij.

Vanuit naburige, laaggelegen heuvels
Vielen primitieve hordes ons aan
Om al dat gebouwd was te vernietigen
Het kosmische doel onderging een terugslag

Vastberaden en standvastig
behielden de pelgrims hun tempo
Onder de brokken uitkomend
Plantten zij er bomen in de plaats

Op de top van het eiland
Werd de hoofd-tempel opgezet
Welke op een dag door Sanat Kumara's
Gezegende voeten zou worden aangeraakt.

Twaalf marmeren treden
Leidden naar de troon
die perfect omlijst was
door een hoge, vergulde koepel

Een massive gouden deur
Glinsterende stralen in de zon
Als een gigantische spiegel
Om ieder te verwelkomen.

Hoge bomen begrensden het pad
Dat leidde naar de poort,
Spiegelende poelen, regenboog fontijnen
En bloemenparketten vol leven en energie.

Er was een heilige plaats gecreeerd
Waar broederschap hoog in het vaandel stond
De bouwers noemde het Shamballa
Om hen aan thuis te herinneren.

De opdracht was voltooid
De altaren waren verzorgd
Met de fijnste bloemen
Geplukt van de geurigste blossen.

Sanat Kumara zou nu komen
Want het was bijna tijd
Om naar de Aarde te gaan
Met z'n trouwe hofhouding.

Hij nam afscheid van zijn Dame
Met een ontroerende omhelzing
En steeg op o'er Hesperus
In stellaire ruimte.l

De zielen die bijeen kwamen
Offreerden lieflijke hymnes van lof
En hij zegende hen in oprechtheid
Met een liefhebbende blik.

Tot hun verbazing
temidden een briljante lichtstreep
verdween hij
Als een enorme staart van een komeet.

In Shamballa wachtten de bouwers
Met ingehouden adem
Op de aankomst van hun meester
Zodat aarde tot rust kon komen.

De vogelzang verstilde
De zeeen staakten hun ritmische beweging
De gehele natuur werd stil
op deze grootse dag.

Langzaam en statig
Kwamen zijn voeten op de grond
En hoewel er geen geluid was,
Voelde al dat leefde zijn aanwezigheid.

Vernieuwde vrede, hoop en comfort
Kalmeerde de verontruste zielen
Wijl zijn Grote Geest
Bossen, meren en heuvels bestreek.

Verwelkte bloemen die waren gaan hangen
Verhieven hun hoofd met hernieuwde kracht,
Het gelach van kinderen
Was wederom te horen.

De bouwers waren gelukkig
Zij waren niet langer vermoeid
En knielden in Dankbaarheid
Uit eerbetoon voor hun Lord.

Vervolgens, aan het altaar,
Riep de Oude der Dagen
Met een krachtig bevel
Een lumineus stralende vlam op.

Drievoudig en onsterfelijk
Roze, Geel en Blauw
Bron van liefde, wijsheid, kracht
Vernieuwde het waardevolle leven

Vanuit elke schitterende pluim
kwamen filigrane draden voort
Die ieder's hart verbonden
in een mystiek netwerk.

De crisis was voorbij,
Het bestaan van de planeet was behouden,
De Aarde gered
Voor een nieuwe Gouden Eeuw.

Nu is het eind van dit verhaal
Aan u om te schrijven
Als u in uw ziel op zoek gaat
Naar de sleutels dat het bevat.

Sluit uw ogen en probeer
Uw prachtige drievoudige vlam te zien
Die diep in uw hart is verankerd,
' t Is uw spirituele claim.

Al pulserend en vlammend
groeit het en draait het in de rondte
U helpende uw missie te vinden
Zodat ook u kunt oprijzen.

©Therese Emmanuel Grey
Vertaling Ellen Koning

Gebed voor Sanat Kumara

    Sanat Kumara zou u willen helpen in uw leven en ook in alle kwesties die de wereld betreffen.
Hij kan dit echter nietdoen, tenzij u hem vraagt want u heeft de vrijheid om dit te al dan niet te willen.
Dit korte gebed kunt u elke dag geven, en zelfs meerdere malen per dag, om Sanat Kumara's
aanwezigheid in uw leven aan te roepen. U kunt het hardop zeggen zodat u de kracht van het gesproken woord benut.

Uit name van Ik Ben Dat Ik Ben, uit name van Brahman, roep ik tot Sanat Kumara en de legioenen
van de dertien aartsengelen om te heersen over:

• alle kwaad dat tegen de jeugd van de wereld is gericht, met inbegrip van abortus, drugs, alkohol,
nicotine, rock en rap muziek en alle misbriuk van het heilige vuur

• alle oorlogstuigen en terrorisme, met inbegrip van nucleaire-, chemische-, en biologische-oorlog

• alle nadelige weersomstandigheden, met inbegrip van______________________

• alle negatieve tendenties die onze natie beinvloeden, met inbegrip van aanvallen op het leven, vrijheid,
het nastreven van geluk en de vier heilige vrijheden.

• alle manipulatie van onze economie, energiesysteem, geldsysteem en de provisie voor de lichtdragers

• de volgende situaties in mijn persoonlijke leven en dat van mijn familie en gemeente______________

Moge al deze vragen volgens de Wil van God worden beantwoord. Amen.